8+5=13 Ιστορίες απ’ τον δρόμο, Γιώργος Δόνιος

8+5=13 ένας γρουσούζικος αριθμός και μια μαθηματική εξίσωση που κρύβει πίσω της δεκατρείς αληθινές απολαυστικές ταξιδιωτικές εμπειρίες. Με αριστοτεχνικό τρόπο, ο Γιώργος Δόνιος περιγράφει δυνατές εικόνες από την αποστολή του στην Κένυα ως εθελοντής της Action Aid, μέχρι τη ζούγκλα της Καμπότζη στην οποία ανακάλυψε… βάφλες. Από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα κυριαρχούν έντονα συναισθήματα, αλλά και χιούμορ ως απάντηση σε μια σειρά από ευτράπελα γεγονότα. 

Πράγματι, καιρό είχα να διαβάσω κάτι που να με συνεπάρει και να με συγκινήσει τόσο. Παρακάτω θα σας δώσω μια γεύση από τα ταξίδια του Γιώργου ανά κεφάλαιο (ή μάλλον ανά προορισμό), όμως δεν θα αποκαλύψω το πώς προέκυψε η γρουσούζικη εξίσωση, κάτι που αξίζει να ανακαλύψει ο αναγνώστης μόνος του!

8+5=13 Ιστορίες απ’ τον δρόμο.

Photo © Georgios Donios.  All rights reserved.  

Κεφάλαιο 1: Ο Τζό (Αύγουστος 2013/Μπιντάν, Ινδονησία). Ο Τζό ήταν ναυτικός και είχε ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο. Σε αυτή την ιστορία, ο Τζό ήταν ο ταξιτζής που μετέφερε τον Γιώργο στον τελικό του προορισμό στο Μπιντάν, το στέκι του κυρ Λόμπο σε μια ήσυχη ακρογιαλιά. Ο Τζό δούλεψε για ένα διάστημα και στην Ελλάδα και είχε πολλές ιστορίες να διηγηθεί. Γνώριζε ελάχιστα ελληνικά και λάτρευε το παστίτσιο (μια από τις λίγες λέξεις που γνώριζε) και τη σοκολάτα ΙΟΝ που τον κέρασε ο Γιώργος και όπως είπε «τη θυμόταν».

Κεφάλαιο 2: Φίλη Μισής Ημέρας (Μάρτιος 2016/Πεκίνο, Κίνα). Μια συμπαθέστατη Κινεζούλα με το όνομα Ατόμ ήταν η φίλη μισής ημέρας του Γιώργου σε αυτό το ταξίδι. Από εκεί που ως παιδί χάζευε την Ανατολή στο χάρτη του σχολείου, βρέθηκε κάποια χρόνια μετά να εξερευνεί την Απαγορευμένη Πόλη παρέα με την Ατόμ, που ήθελε να κάνει εξάσκηση στα αγγλικά της.

Κεφάλαιο 3: Το Τανγκό της Πόρνης (Ιούλιος 2016/Πεκίνο, Κίνα). Πως θα σας φαινόταν αν ένα πρωί με τον καφέ και το τσιγάρο στο χέρι να ήσασταν οι θεατές του «τανγκό» μιας πόρνης; Μπροστά στην είσοδο του ξενοδοχείου ο καβαλιέρος «χορεύει την ντάμα του» και την προετοιμάζει για τον πελάτη που την περιμένει πίσω από την τζαμαρία του ξενοδοχείου, γιατί «έτσι γίνεται».

Κεφάλαιο 4: Το Ντέρμπι (Ιούλιος 2016/Σουλαουέσι, Ινδονησία). Όπως και ο Γιώργος, έτσι κι εγώ δεν έχω καμία σχέση με το άθλημα του ποδοσφαίρου, οπότε μόλις διάβασα τον τίτλο βιάστηκα να δω περί τίνος πρόκειται. Ευτυχώς δεν πρόκειται για ποδοσφαιρικό αγώνα κάποιας γνωστής ομάδας, αλλά για τη διασκέδαση των παιδιών ενός χωριού της Ινδονησίας. Ένα ψαροχώρι στο Βόρειο Σουλαουέσι. Όχι, δεν υπάρχουν σύγχρονες εγκαταστάσεις εκεί, αλλά μια αλάνα και δυο τέρματα φτιαγμένα από μπαμπού και μια δυο στοίβες σαγιονάρες, αρκούν για να απολαύσουν τη χαρά της ζωής, τη στιγμή που σε άλλους δεν λείπει τίποτα και παρ’ όλα αυτά δεν είναι ικανοποιημένοι ποτέ.  

Κεφάλαιο 5: Αποστολή στη Λανγκομπάγια (Δεκέμβριος 2010/Λανγκομπάγια, Κένυα). Αυτό είναι το κεφάλαιο που με συγκίνησε, με έβαλε σε σκέψεις αλλά και να επιμένω στο ότι τα χρήματα και η πολυτέλεια δεν φέρνουν την ευτυχία αλλά και ούτε προσθέτουν αξία στον άνθρωπο. Ένα ταξίδι δέκα ημερών (που μακάρι να μπορούσαμε όλοι να το κάνουμε!) είναι αρκετό για να συνειδητοποιήσει κάποιος ποιες είναι οι πραγματικές δυσκολίες στη ζωή. Αυτά που εμείς θεωρούμε απλά και δεδομένα -όπως για παράδειγμα το νερό που πίνουμε- για άλλους αποτελεί ταξίδι ωρών και κόπου προκειμένου να το έχουν. Η συμμετοχή του Γιώργου στην εθελοντική αποστολή της Action Aid Ελλάδος στη Λανγκομπάγια της Κένυας, θα σας πείσει πως αξία έχουν τα συναισθήματα και η χαρά των ανθρώπων και όχι μόνο τα υλικά αγαθά.  

Κεφάλαιο 6: Το Μπαρ το Ναυάγιο (Δεκέμβριος 2010/Λανγκομπάγια, Κένυα). Άλλο ένα ταξίδι με σκοπό την προσφορά σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη. Πάνω από εκατό άτομα προσπαθούσαν κάτω από τον καυτό ήλιο και την κόκκινη σκόνη της Αφρικής να εκχερσώσουν ένα μεγάλο τμήμα χωραφιών με στόχο την ολοκλήρωση ενός ακόμη έργου της οργάνωσης στον αγώνα κατά της φτώχειας. Τι γίνεται όμως, όταν μετά την πολύωρη εργασία κάτω από αυτές τις συνθήκες, επιθυμούν μερικοί μια παγωμένη μπύρα; Και τι γίνεται όταν κάποιος σου λέει «πάμε στο μπαρ;» ενώ γύρω σου βλέπεις μόνο χωράφια; Εν τέλει, προς έκπληξη όλων, υπάρχει κάπου ένα μπαρ, και καταλήγουν εκεί πίνοντας κρασί καρύδας!  

Κεφάλαιο 7: Η Τράτα μας η Κουρελού (Αύγουστος 2011/Βιετνάμ - Καμπότζη). Λίγο πολύ σε όλους μας έχει συμβεί να μπουν σε μεταφορικό μέσο το οποίο πάει και δεν πάει και απορούμε αν θα φτάσουμε στην ώρα μας και αν θα φτάσουμε γενικώς. Εμένα προσωπικά σε βάρκα. Το ίδιο και στον Γιώργο, στο ταξίδι του στην Καμπότζη με τελικό προορισμό την Πνομ Πεν. Σε αυτή τη διαδρομή το ένα ευτράπελο ακολουθεί το άλλο.  

Κεφάλαιο 8: Breakfast at Tiffany’s (Αύγουστος 2012/Σρε Άμπελ, Καμπότζη). Σαφώς και δεν πρόκειται για το lifestyle της ομότιτλης ταινίας, αλλά για μια εξερεύνηση στα βάθη της Καμπότζη. Είναι πρωί και νυστάζεις, έχοντας εναποθέσει όλες σου τις δυνάμεις σε μια κούπα καφέ. Ξαφνικά βρίσκεσαι στη μέση του πουθενά, σε μια ζούγκλα και μια γνωστή μυρωδιά σου σπάει τη μύτη. Βάφλες. Στη μέση της ζούγκλας ο Γιώργος ανακάλυψε βάφλες! Δεν σας λέω πως! Να το διαβάσετε.

Κεφάλαιο 9: Nessun Dorma (Αύγουστος 2011/Άνγκορ Βατ, Καμπότζη).  Άνγκορ Βατ. Δεν είχα ιδέα τι είναι πριν διαβάσω αυτό το βιβλίο. Πρόκειται για σύμπλεγμα ναών και βωμών, δημιουργήματα της αυτοκρατορίας των Χμερ με στόχο την επίδειξη της δύναμής τους. Κάποτε ήταν χώρος προσευχής των πιστών, πλέον αποτελεί τουριστικό θέλγητρο, ωστόσο παρά τη φθορά του χρόνου η μεγαλοπρέπειά τους διατηρείται ακόμη. Ανάμεσα στους επιβλητικούς ναούς, υπάρχει ένας μικρότερος από τον οποίο ακουγόταν κάτι μελωδικό. Ένας διάσημος τενόρος της Κορέας μάγεψε τους υπόλοιπους επισκέπτες με τη φωνή του. Ποιος νομίζετε ότι του φώναξε να τραγουδήσει Νεσούν Ντόρμα;  

Κεφάλαιο 10: Απόβαση Στην Ταϊλάνδη (Τον Σάι, Ταϊλάνδη). Τελειώνοντας αυτό το κεφάλαιο η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι «αυτό δεν θα το τολμούσα ποτέ!». Με τον καφέ κι έναν τουριστικό χάρτη στο χέρι ξεκίνησε η εξερεύνηση. Προορισμός η παραλία Τον Σάι. Η μόνη οδηγία για να φτάσει στον προορισμό του ήταν η εξής: «Ακολουθείς το μονοπάτι μες το δάσος, αγνοείς την πυκνή βλάστηση, και κάθε φορά που έχει κόμβο πας πάντα αριστερά». Τι γίνεται όταν εσύ επιθυμείς να εξερευνήσεις νησάκια και ακρογιάλια και το σύμπαν έχει άλλα σχέδια για εσένα;  

Κεφάλαιο 11: Το Μπουγέλο. Για έναν καφέ παρ’ ολίγο να χάσει το τρένο! Σε κάθε ταξίδι αναζητά καφέ. Το ίδιο και αυτή τη φορά. Ταξίδι με τρένο και ο προορισμός η Μπούρμα και το πενθήμερο φεστιβάλ Θίνγκιαν. Γίνεται σε ετήσια βάση, σηματοδοτεί τη νέα χρονιά για τους Μπουρμέζους και είναι αφιερωμένο στις βουδιστικές παραδόσεις της χώρας. Αυτές τις πέντε ημέρες ο κόσμος διασκεδάζει, χορεύει και… παίζει μπουγέλο! Κανένας επισκέπτης δεν γλιτώνει από αυτό αν πάει στη Μπούρμα εκείνες τις μέρες. Κι όπως ήδη είπα, σε κάθε σταθμό αναζητά καλό καφέ. Τι λέτε, έχασε το τρένο τελικά;

Κεφάλαιο 12: Εσπερινός (Ιούλιος 2014/Νούσα Πενίδα, Ινδονησία). Πόσο ωραίο είναι να ταξιδεύεις χωρίς να ξέρεις πως είναι εκεί που πας, που θα μείνεις, που θα φας ή που θα κοιμηθείς. Έχει μια γοητεία όλο αυτό, και μόλις διαπιστώνω πόσο κότα είμαι, αφού ωραία είναι να τα λέω αυτά, απλώς δεν τα τολμάω! Νούσα Πενίδα ο προορισμός. Παράξενη ονομασία και αρκετή για να ωθήσει κάποιον στο να την εξερευνήσει, κι αν πετύχει και την υπερπανσέληνο, μια ημέρα ιερή για αυτούς - ίσως με μερικά κονέ σαν αυτά που έκανε και ο Γιώργος – θα βιώσει και τα τοπικά θρησκευτικά έθιμα στο ζενίθ τους.

Κεφάλαιο 13: Η Τράκα (Απρίλιος 2016/Σιγκαπούρη). Συναντήσεις, στρες, εμπόδια, κούραση και ξενύχτια για εργασιακές διαπραγματεύσεις δίχως να βγαίνει άκρη. Κλασσικές καθημερινές σκηνές που μας φθείρουν παρά μας προσφέρουν κάτι. Ένα διάλλειμα για τσιγάρο και καφέ, ένας σοφός περαστικός και μια τράκα τσιγάρων ήταν αρκετά για να βρεθεί η λύση και να συνειδητοποιήσει πως κάθε άνθρωπος έχει να σου μάθει κάτι.

Με δυο λόγια: Διαβάστε το. Θα ταξιδέψετε κι εσείς μαζί. Αγοράστε το βιβλίο ΕΔΩ. 

*Ευχαριστώ τον Γιώργο Δόνιο που μου έστειλε το βιβλίο!

Σ.