Απόγευμα, διαβάζοντας Σοπενχάουερ

Πράγματι έχω αρχίσει και απορώ για την ταχύτητα με την οποία διαβάζω βιβλία! Δυο απογεύματα λοιπόν με τον Σοπενχάουερ! Τόσο χρόνο χρειάστηκα για να διαβάσω το καταπληκτικό του βιβλιαράκι (μόλις 141 σελίδες!) με τίτλο "Η Τέχνη του να είσαι ευτυχισμένος" (από τις Εκδόσεις Πατάκη), ένας μικρός ξεχασμένος οδηγός πρακτικής φιλοσοφίας όπως αναφέρεται και στην πρώτη σελίδα. 

Προσωπικά συμφωνώ με τον Σοπενχάουερ, ο οποίος δεν θεωρεί Τέχνη την "κατάκτηση της ευτυχίας" αλλά την ικανότητα του ανθρώπου να αποφύγει τα δεινά. Αυτή είναι η τέχνη. Η διαμόρφωση ενός χαρακτήρα ο οποίος θα επιδιώκει τη μεσότητα και όχι την υπερβολή. Το "ευ ζην"δηλαδή την Ευδαιμονία και όχι την ευτυχία, την επιτυχία και την πληθώρα αγαθών με αθέμιτα μέσα σε βάρος άλλων, όπως πρεσβεύει ο Μακιαβελισμός.

Καφές και Βιβλία, στη βεράντα!

Από αυτή τη σύνοψη των πενήντα κανόνων ζωής, αυτοί που ξεχώρισα ήταν δυο. Ο πρώτος κανόνας αφορά τον Επίκτητο Χαρακτήρα, και αναφέρεται στον χαρακτήρα εκείνο τον οποίο ο άνθρωπος κτίζει κατά τη διάρκεια της ζωής του, μέσα από τις εμπειρίες τον "εμπειρικό χαρακτήρα" όπως ο ίδιος τον ονομάζει. Για τον Σοπενχάουερ η διαμόρφωση του χαρακτήρα απορρέει από το ίδιο το άτομο, είναι μια καθαρά υποκειμενική και προσωπική διαδικασία, η οποία δεν πρέπει να επηρεάζεται από οποιονδήποτε άλλο... για το λόγο αυτό αναφέρει ότι: "Το να μιμείται κανείς ιδιότητες και ιδιαιτερότητες που δεν έχει πρέπει να είναι περισσότερο μεμπτό από το να φοράει τα ρούχα κάποιου άλλου, διότι αυτό είναι σαν να επιβεβαιώνει ο ίδιος την παραφροσύνη του". Συνεπώς η δημιουργία ενός καλού χαρακτήρα δεν πρέπει να στηρίζεται σε καμία περίπτωση στη μίμηση, διότι αυτό οδηγεί στον αυτο-εξευτελισμό.  

Ο δεύτερος κανόνας, αφορά ένα "μονίμως επίκαιρο" ζήτημα, αυτό της εμπιστοσύνης. Ο κανόνας Περί Εμπιστοσύνης λέει ότι "Τίποτα δεν είναι πιο χρήσιμο από το να συμπεριφέρεστε δίχως να τραβάτε την προσοχή και να μιλάτε πολύ λίγο με τους άλλου, και πολύ συχνά με τον ίδιο σας τον εαυτό. [...] Κανείς δεν θα κρατήσει για τον εαυτό του αυτό που άκουσε. Κανείς δεν θα πει μόνο όσα άκουσε. Εκείνος που δεν κρατά μια πράξη για τον εαυτό του δεν θα κρατήσει ούτε το όνομα του πράξαντος για τον εαυτό του [...]. Με αυτόν τον τρόπο μας επιβεβαιώνει ο Σοπενχάουερ μέσα από τα γνωμικά του, το γεγονός ότι όλοι έχουμε έναν άνθρωπο να εμπιστευόμαστε αλλά πρέπει να θέτουμε όρια στον εαυτό μας και στη σχέση μας με αυτό το άτομο ώστε να μην βρεθούμε προ εκπλήξεων. 

Πρόκειται για ένα δαιμονικά πνευματώδες εγχειρίδιο που όλοι πρέπει να διαβάσουμε, σίγουρα πάνω από μια φορά, δίνοντας την ευκαιρία στον εαυτό μας να βελτιωθεί με απλά μικρά βήματα. 

Σ.