Αναγκαία Πνευματική Αποκατάσταση

Αλήθεια τι σκέφτεστε όταν ακούτε τον τίτλο «Αναγκαία Πνευματική Αποκατάσταση»; Ίσως το μυαλό σας πηγαίνει σε κάποιο βιβλίο ψυχολογίας και αυτοβελτίωσης. Λογικό. Στην προκειμένη περίπτωση όμως θα αναφερθούμε σε ένα βιβλίο το οποίο θα χαρακτήριζα ιδιαίτερο και ανατρεπτικό. 

Καρανικόλας, Θοδωρής (2017), Αναγκαία Πνευματική Αποκατάσταση, Αθήνα: Εκδόσεις Λυκόφως. 

Ο συγγραφέας Θοδωρής Καρανικόλας, έχει εστιάσει στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων μιας κοινωνίας η οποία επιβιώνει στηριζόμενη στα πρότυπα και τη μοίρα των προγόνων της. Αναρωτιέμαι… μήπως τελικά η κοινωνία που περιγράφεται στις σελίδες αυτού του βιβλίου, είναι αρκετά όμοια με τη σημερινή; Στο συγκεκριμένο βιβλίο, δίδεται έμφαση σε κοινωνικούς ρόλους, πολιτικές σχέσεις και στερεότυπα, καθώς και στην επίδραση αυτών στον τρόπο διαβίωσης και προσωπικής εξέλιξης των ατόμων. Τι είναι αυτό που τους εμποδίζει να ζήσουν και να εξελιχθούν όπως θέλουν; Η ιεραρχία, οι αξίες και τα προσωπικά τους στεγανά; Ίσως σε κάποιο βαθμό ναι, αλλά όχι μόνο αυτά.

Σε μια κοινωνία ταξικά χωρισμένη, οι χαρακτήρες που έχει πλάσει με τη φαντασία του ο συγγραφέας ελπίζουν σε μια καλύτερη πνευματική μοίρα από αυτή των προγόνων τους. Κι εκεί ξεκινάει η «μάχη» μεταξύ Δουλευτών και Διασκεδαστών. Στις δυο πρώτες σελίδες του βιβλίου υπάρχει ένας χάρτης με συμβολισμούς, που όμως είναι γεμάτος νόημα. Αν τον παρατηρήσει κάποιος προσεκτικά θα αντιληφθεί το κεντρικό νόημα και την πλοκή αυτού του μυθιστορήματος. Το Μεγάλο βουνό με τις βάθρες, η Πεδιάδα της Ευμάρειας, η Μάντρα της Ξεγνοιασιάς (δηλαδή το ψυχαγωγείο), τα σπίτια των Διασκεδαστών, ο Λόφος των Χαμογελαστών και ενδιάμεσά τους οι Καλύβες των Δουλευτών. Θα καταφέρουν ποτέ άραγε οι Δουλευτές και οι Χαμογελαστοί να περάσουν τη Μάντρα της Ξεγνοιασιάς ή θα παραμείνουν υποτελείς στους Διασκεδαστές; Όραμά τους είναι η πνευματική και εργατική ισότητα, ένα ζήτημα το οποίο εξακολουθεί να είναι αμφιλεγόμενο ακόμη και στις μέρες μας. Ο Ευαγγελιστής υποκινεί την υλοποίηση του οράματος, και ο υπερασπιστής της Αναγκαίας Πνευματικής Αποκατάστασης, ο Κολλίγας δεν θα δουν ποτέ υλοποιημένο το όραμά τους, αφού η μοίρα τα είχε σχεδιάσει αλλιώς. Στο χωριό κυριαρχούν νέοι αφέντες, αποκτούν κύρος και διαμορφώνουν αλαζονικούς χαρακτήρες. Η ζωή του Κολλήγα όλο και χειροτερεύει αφού είναι ανήμπορος πλέον να υπερασπιστεί και να παλέψει για την Αναγκαία Πνευματική Αποκατάσταση.  Δεν παρατάει όμως το όραμά του. Συνεχίζει… αλλά το απρόσμενο καραδοκεί.

Ένα σημείο με το οποίο ταυτίστηκα, και το συσχέτισα με δικές μου καταστάσεις και την κατάληξη του προσωπικού μου οράματος είναι το εξής: «Ο Κολίγας. Έχει πληγωθεί τόσο ο εγωισμός του από την ημέρα που ανακηρύχτηκα ‘Ύπατος Πνευματιστής… Βράζει. Να δείτε πως με κοιτάζει όταν τυχαίνει να περνάω από μπροστά του… Σαν να θέλει να με σκοτώσει. Ο τρίβολος κείνος αργά ή γρήγορα πάλι θα φέρει αναταραχή στο χωριό. Είμαι σίγουρος. Απλά θα ήθελα τη βοήθειά σας, γιατί είναι ικανός να παρακινήσει κι άλλους και τότε ίσως…». Βλέπουμε μέσα από αυτή την παράγραφο πως αλλάζει ο άνθρωπος αφότου αποκτήσει εξουσία και δύναμη σε βάρος άλλων.

Έχω δει πολλούς ανθρώπους γύρω μου να «μεταμορφώνονται» με τον ίδιο τρόπο, να αδικούν άλλους, ρίχνοντάς τους μια κλοτσιά ώστε να πάνε ακόμη παρακάτω.

Ίσως και γι αυτούς να καραδοκεί κάτι απρόσμενο.

 Σ.