23. Η επιφάνεια που λάμπει είναι πρόσκαιρη

Πριν λίγες ημέρες έφτασε στα χέρια μου ένα ακόμη βιβλίο, με τίτλο «23», από τον συγγραφέα Νίκο Βαρδάκα, τον οποίο ευχαριστώ ιδιαιτέρως για την αποστολή του αντιτύπου και την χειρόγραφη αφιέρωση! 

23. Νίκος Βαρδάκας, Εκδόσεις Ρώμη. Photo credits: koukidaki.gr

Το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν για εμένα μια πολύ καλή συντροφιά σε στιγμές όπως η πολύωρη αναμονή σε υπηρεσίες προκειμένου να λάβω μια πολυπόθητη βεβαίωση εργασίας, με ανθρώπους γύρω μου απογοητευμένους, σκυθρωπούς και σκεπτικούς σε συνδυασμό με την ακατάπαυστη κίνηση στους δρόμους… ένα σκηνικό επαναλαμβανόμενο, ενάντια στην επιθυμία μου να φτάσω στο γραφείο ή στο σπίτι μου. Τα δυο πιο ήσυχα μέρη για εμένα.

Δεν ανέφερα τυχαία το παραπάνω παράδειγμα. Το βιβλίο αποτελείται από 23 διηγήματα, τα οποία περιγράφουν στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής, με απλοϊκό τρόπο και προσφιλείς για κάθε αναγνώστη λέξεις, ανεξάρτητα από την ηλικία και το επίπεδο εκπαίδευσής του. Πρόκειται για ένα λογοτεχνικό βιβλίο ευκολοδιάβαστο και προσιτό σε όλους. Καθώς διάβαζα, σε κάθε διήγημα σχεδόν εντόπιζα ένα στοιχείο του χαρακτήρα μου, ή μια παρόμοια κατάσταση που έχω βιώσει. Αναρωτιέμαι, ποιος δεν έχει νιώσει το συναίσθημα της απόρριψής; Ποιος δεν έχει αποτύχει ποτέ και σε τίποτα; Υπάρχει κάποιος που να μην αγανακτεί κάθε φορά που η Δευτέρα πλησιάζει, και μαζί της όλες οι υποχρεώσεις; Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Κανείς.

Από μικρή άκουγα τη φράση «ο κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος». Την άκουσα και προχθές, στο γραφείο. Είχα μαζί μου το βιβλίο και με ένα ξεφύλλισμα συνάντησα τη φράση «…η επιφάνεια που λάμπει είναι πρόσκαιρη. Η ουσία της συμπεριφοράς μας είναι η πράξη κατά συνείδηση και η ευθύνη που απορρέει από αυτή τη συνοδεύει, μέχρι την εκπλήρωσή της» (Ν. Βαρδάκας, 2018)*. Τι ειρωνεία!

Η «Δευτέρα» είναι ένα από τα 23 διηγήματα που ταυτίστηκα περισσότερο μαζί του. Θεωρούσα κι εγώ ότι η Δευτέρα είναι η χειρότερη ημέρα, γιατί απέχει πολύ από το Σαββατοκύριακο, και μεσολαβούν κάποιες μέρες γεμάτες άγχος, πίεση, γρήγορους ρυθμούς, μουντά πρωινά και κακή διάθεση (όπως ακριβώς την περιγράφει και ο συγγραφέας!). Πλέον μετά από τα «πάνδεινα» έχω αλλάξει οπτική. Για εμένα η Δευτέρα αποτελεί μια νέα αρχή. Κίνητρο για επίτευξη νέων στόχων! Μια αφετηρία, από την οποία ακολουθούν άλλες έξι ημέρες να ζήσω, να δω και να μάθω νέα πράγματα. Να φροντίσω τον εαυτό μου, όσους και όσα αγαπώ!

Μήπως να αλλάξετε κι εσείς άποψη; Όχι μόνο για τη Δευτέρα, αλλά για κάθε στιγμή που σας αγχώνει, σας πιέζει και ροκανίζει άσκοπα το χρόνο και τη σκέψη σας. Διαβάστε το και θα καταλάβετε!

*(Βαρδάκας, Νίκος (2018), 23, Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Ρώμη)

Σ.