Καφές και Βιβλία: Επτά γράμματα από το Παρίσι

Ποιος είπε ότι ο έρωτας δεν μπορεί να ξαναγεννηθεί μετά από χρόνια; Η Σαμάνθα Βεράντ (Samantha Verant), η συγγραφέας του βιβλίου «Επτά γράμματα από το Παρίσι» μας αποδεικνύει πως η φράση «μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα ξεχνιούνται» όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά μπορεί ωστόσο να δυναμώσει έναν έρωτα κόντρα στη φθορά του χρόνου. Πρώτα απ’ όλα αξίζει να σας αναφέρω πως το συγκεκριμένο βιβλίο δεν είναι μυθιστόρημα. Πρόκειται για αληθινή ιστορία, όπως ακριβώς την έζησε η ίδια η συγγραφέας, η οποία όπως αναφέρει στη πρώτη σελίδα του «Οι πρωταγωνιστές και τα περιστατικά δεν είναι αποκυήματα της φαντασίας μου. […] Οι συζητήσεις δεν μεταφέρονται αυτολεξεί, αλλά όπως έχουν χαραχτεί στη μνήμη του ελέφαντα που διαθέτω. […] Ορισμένα περιστατικά παρουσιάζονται συνοπτικά ή τα έχω παραλείψει εντελώς, γιατί επιβράδυναν τον ρυθμό του βιβλίου. […] Προτίμησα να κρατήσω μόνο τις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες και τα γεγονότα που με οδήγησαν σε μια ερωτική περιπέτεια η οποία κρατάει έναν χρόνο – και συνεχίζεται ακόμα».

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την αρχή της ιστορίας, όπου δυο φίλες, μετά την αποφοίτησή τους από το σχολείο, αποφασίζουν να κάνουν το γύρο της Ευρώπης, περνώντας και λίγες ημέρες στο Παρίσι. Η Σαμάνθα και η Τρέισι από τη στιγμή που έφτασαν στη Πόλη του Φωτός μαγεύτηκαν από την ομορφιά της. Αφού εξερεύνησαν αρκετά αξιοθέατα κατά τη διαμονή τους, την προτελευταία μέρα αποφασίζουν να διασκεδάσουν στα πιο γνωστά στέκια της πόλης. Σε ένα από αυτά, οι δυο φίλες συνάντησαν τον έρωτα. Καθώς έπιναν κρασί εκείνο το βράδυ, παρατήρησαν ότι από το απέναντι τραπέζι, τις φλέρταραν δυο πανέμορφοι Γάλλοι. Δεν άργησε πολύ η στιγμή όπου βρέθηκαν και οι τέσσερις τους σε κοινό τραπέζι. Η ώρα περνούσε. Το φλερτ όλο και γινόταν πιο διαχυτικό. Έφυγαν από εκεί και συνέχισαν τη διασκέδαση σε κάποιο κλαμπ. Ήταν όλα τόσο ρομαντικά και ονειρεμένα, μέχρι που ανακοίνωσαν οι δυο φίλες πως αυτό ήταν το τελευταίο βράδυ τους στο Παρίσι, και το πρωί θα αναχωρούσαν. Έμειναν μέχρι το πρωί, η Σαμάνθα με τον Ζαν-Λικ και η Τρέισι με τον Πωλ. Κι όμως ο Ζαν-Λικ ερωτεύτηκε τη Σαμάνθα από την πρώτη ματιά. Δεν έκρυψε τον έρωτά του. Της ζήτησε να μείνει άλλη μια μέρα. Ωστόσο δεν έμεινε.

Ο καιρός πέρασε. Η Σαμάνθα έμεινε με αυτή τη γλυκιά ανάμνηση. Μια μέρα, φτάνει στο σπίτι της ένα γράμμα από τον Ζαν-Λικ. Της εξομολογείται με τα ομορφότερα λόγια τον έρωτά του, και το πάθος του για εκείνη. Συνολικά της έστειλε επτά γράμματα, όμως δεν απάντησε σε κανένα. Όχι από εγωισμό, αλλά επειδή αμφέβαλλε για την ωριμότητα των συναισθημάτων του Ζαν-Λικ. Τους χώριζε επίσης μεγάλη απόσταση. Εκείνος έμενε στη Γαλλία και η Σαμάνθα στην Αμερική, συγκεκριμένα στο Μαλιμπού. Μετά από χρόνια η Σαμάνθα παντρεύτηκε. Ο γάμος της κάθε άλλο παρά χαρούμενη την έκανε. Βρισκόταν όλο και πιο κοντά στην ιδέα του διαζυγίου. Τελικά δεν άντεξε και χώρισε. Βρέθηκε ξαφνικά άνεργη, καταχρεωμένη όμως ελεύθερη. Έφτασε να μένει πάλι με τους γονείς της, προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να συνέλθει ψυχολογικά και οικονομικά.

Καθώς έπιναν καφέ ένα απόγευμα με την Τρέισι, η Σαμάνθα της είπε πως στη μετακόμιση ανακάλυψε εκείνα τα επτά γράμματα του Ζαν-Λικ που της είχε στείλει πριν χρόνια. Η Τρέισι ενστικτωδώς παρακίνησε τη Σαμάνθα να εντοπίσει τον Ζαν-Λικ στο διαδίκτυο. Ήταν πυραυλικός επιστήμονας όπως είχε πει. Οι πρώτες αναζητήσεις δεν έφεραν πολλά αποτελέσματα. Η Σαμάνθα εντόπισε μια διεύθυνση email, που μάλλον τελικά άνηκε στον Ζαν-Λικ. Η Τρέισι την προέτρεψε να δημιουργήσει ένα ιστολόγιο στο οποίο θα αναρτούσε τα γράμματα του Ζαν-Λικ. Το έκανε. Έστειλε και email στον ίδιο ζητώντας του συγνώμη που δεν απάντησε ποτέ στα γράμματά του. Προς μεγάλη της έκπληξη, ήταν τελικά ο Ζαν-Λικ, και απάντησε! Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ήταν σαν να συνέχιζαν όλα από εκεί που τα άφησαν!

Η επικοινωνία τους έγινε πιο συχνή. Καθημερινά αντάλλαζαν emails. Άρχισαν να μιλούν στο τηλέφωνο. Οι εξομολογήσεις και των δυο για όσα βίωσαν αυτά τα είκοσι ολόκληρα χρόνια που πέρασαν χρόνια, τους έφεραν κοντά. Εν τέλει τόσο κοντά, που η Σαμάνθα πήγε στη Γαλλία και τον βρήκε. Πέρασαν δέκα υπέροχες μέρες. Ο Ζαν-Λικ είχε βρει στα μάτια της τη γυναίκα της ζωής του, κι εκείνη στα μάτια του Ζαν-Λικ τον έρωτα που ποτέ δεν έζησε. Δεν ήταν καθόλου αργά και για τους δύο. Η Σαμάνθα μετακόμισε στη Γαλλία. Παντρεύτηκαν, και συνεχίσουν να ζουν μαζί ευτυχισμένοι, ως σήμερα στη Γαλλία, μαζί με τα παιδιά του Ζαν-Λικ.