Ανάμεσα από πολλά άλλα ξεχώρισα πρώτα αυτό του Χάρη Γαντζούδη, με τίτλο «Ζωή που υπήρξε».
Μια σειρά από 23 ποιήματα γεμάτα έντονα συναισθήματα και απότομες εναλλαγές με έκανε να διαβάσω το βιβλίο αυτό με μια ανάσα.
Θλίψη, πόνος, χωρισμός, μοναξιά, και η ματαιοδοξία της ύπαρξης κατακλύζουν κάθε σελίδα, κάθε στίχο και κάθε συλλαβή.
Κάθε τι στην ώρα του λένε! Το ίδιο λέω και εγώ για το διάβασμα. Ο τρόπος που διαβάζω τα βιβλία μου δεν είναι τυχαίος. Επιλέγω τα βιβλία μου συναισθηματικά. Όπως επίσης και τη σειρά που θα τα διαβάσω. Έτσι λοιπόν, άφησα για τώρα το καλοκαίρι ένα βιβλίο που είχα λάβει τον χειμώνα. Πιστεύω πως ήταν η πιο κατάλληλη εποχή για ένα τέτοιο ανάγνωσμα.
Πρόκειται για ένα βιβλίο με τίτλο «Οι Αναμνήσεις της Ειμαρμένης» του Μιχάλη Ναυπλιώτη από τις Εκδόσεις Διάπλαση.
Όπως πολλά από τα βιβλία μου έτσι και αυτό κατέφθασε ένα ωραίο πρωί στο σπίτι μου (αφού ο ίδιος ο συγγραφέας είχε την ευγενική καλοσύνη να μου το στείλει, και τον ευχαριστώ θερμά) με σκοπό να το διαβάσω και να σας το προτείνω!
Πάει καιρός που διάβασα αυτό το βιβλίο, όμως δεν ξέχασα σε καμία περίπτωση αυτή την ιστορία. Έχοντας εντρυφήσει αρκετά στη μελέτη του γαλλικού στυλ, ήρθε η ώρα να εμβαθύνω και στη γαλλική λογοτεχνία, ένα κομμάτι πολύ σημαντικό στη παγκόσμια γνώση. Γαλλία και πάλι Γαλλία λέω από μέσα μου όσο γράφω αυτές τις γραμμές.
Σύνοψη του βιβλίου:
H Μαντάμ Μποβαρί είναι η ιστορία της Έμας, μιας όμορφης, απλής κοπέλας στη γαλλική επαρχία, η οποία ονειρεύεται μια ζωή ουτοπική, σαν κι αυτή που περιγράφεται στα ρομαντικά βιβλία, γεμάτη έντονες συγκινήσεις, πολυτέλειες, πάθη και φλογερούς έρωτες. Όμως ο γάμος της με τον Σαρλ Μποβαρί, που είναι εξαιρετικά αφοσιωμένος και πράος αλλά βαρετός για κείνη σύζυγος, κάθε άλλο παρά ιδανικός θα αποδειχθεί και θα τη βυθίσει στην ανία και την πλήξη μιας ζωής πεζής και ανούσιας, όπως ορίζουν οι κοινωνικές συμβάσεις και οι συντηρητικές ιδέες της υποκριτικής επαρχίας. Η Έμα θα κυνηγήσει τη χίμαιρα, το όνειρο, τις φαντασιώσεις της για έναν μεγάλο έρωτα σε πρόσωπα που είναι ωστόσο δημιουργήματα του κόσμου τον οποίο περιφρονεί και απεχθάνεται. Όταν όμως οι μάσκες πέσουν και δει τη γύμνια και τη φτώχεια της ψυχής τους, ποιο μονοπάτι θα ακολουθήσει για να ανακαλύψει την προσωπική της αλήθεια; Αμείλικτο σαν τραγωδία, βίαιο σαν δράμα, δηκτικό σαν κωμωδία, το κοινότοπο θέμα της μοιχείας αποκτά βαθύτατα ανθρώπινες διαστάσεις στο έργο του Φλομπέρ. Διαβρωτικό και ρηξικέλευθο, το αριστουργηματικό αυτό νατουραλιστικό μυθιστόρημα έφερε επανάσταση στον τρόπο γραφής της εποχής, συγκρούστηκε με τις φόρμες του ρομαντισμού και, με την άκαμπτη αντικειμενικότητά του, σφράγισε την απαρχή μιας νέας εποχής στη λογοτεχνία. (από Public)
Βρισκόμαστε δυο μέρες περίπου πριν τα Χριστούγεννα, λίγο πριν ετοιμάσω την πρόοδο της διατριβής μου και να κλείσω για λίγες ημέρες τις σημειώσεις μου. Αναρωτιέμαι πώς να αποφορτιστώ και φυσικά για εμένα υπάρχει συνήθως μια μόνο απάντηση: Βιβλία. Τελικά ναι, επέλεξα ένα βιβλίο που το θεωρώ κατάλληλο για την ερευνητική περίοδο που διανύω. Η διατριβή δεν είναι παρά ένα πρωτότυπο θέμα σε ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, όπου απαιτείται πνευματική διαύγεια, ικανότητες και αυστηρά καθορισμένα βήματα, προκειμένου να επιτυγχάνονται οι επιμέρους στόχοι της. Οι λόγοι για τους οποίους επέλεξα να διαβάσω αυτές τις μέρες το συγκεκριμένο βιβλίο θα αποκαλυφθούν παρακάτω. Την προσοχή σας λοιπόν!
Σύνοψη του βιβλίου:
«Ήθος – Πάθος – Λόγος» Το αρχαίο μυστικό της επιτυχίας.
«Πως ένας απλός στρατιώτης επηρέασε τη ζωή 10.000 ανθρώπων».
Βρισκόμαστε στα μισά του Αυγούστου, με τον καύσωνα να δημιουργεί μια ατμόσφαιρα εντελώς ανυπόφορη. Εγώ αναζητώ τρόπους διαφυγής από τη ρουτίνα μου. Σταματώ για πέντε ημέρες το διάβασμα του διδακτορικού μου, ώστε να απολαύσω ανενόχλητη τη θέα της βεράντας μου και το νέο, υπέροχό μου βιβλίο. Όχι όχι δεν πρόκειται για αυτό που θα παρουσιάσω σήμερα. Θα σας πω και για αυτό, αλλά με τη σειρά του. Σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα ωραίο βιβλίο με το οποίο μπορείτε να χαλαρώσετε οποιαδήποτε στιγμή. Δεν θέλω να το χαρακτηρίσω καλοκαιρινό ανάγνωσμα, δροσερό κ.λπ. κλ.π. Μα αλήθεια, έχουν εποχή τα βιβλία; Δεν μπήκα ποτέ στον κόπο να σκεφτώ κάτι τέτοιο!
Το βιβλίο αυτό είναι «Το Πράσινο Σημειωματάριο» της Clare Pooley, από τις ΕκδόσειςΜεταίχμιο.
Σύνοψη του βιβλίου:
Όλοι λένε ψέματα για τη ζωή τους. Τι θα γινόταν όμως αν μοιραζόσουν την αλήθεια;
Αυτή είναι η ερώτηση που γράφει σ’ ένα ανοιχτοπράσινο σημειωματάριο με την επιγραφή «Το πείραμα της αυθεντικότητας» ο Τζούλιαν Τζεσόπ, ένας εκκεντρικός ζωγράφος εβδομήντα εννέα ετών. Αφήνει το τετράδιο στο καφέ της Μόνικα στην Οδό Φούλαμ πυροδοτώντας έτσι μια αλυσίδα γεγονότων που θα αλλάξει τις ζωές των έξι πρωταγωνιστών. Στο σημειωματάριο αυτό ο καθένας τους θα αποκαλύψει τις ενδόμυχες αλήθειες και επιθυμίες του και μέσα από την αλληλεπίδρασή τους θα ανακαλύψουν όλοι τη δύναμη αλλά και τον κίνδυνο της ειλικρίνειας.
