Ζωή που υπήρξε, Χάρης Γαντζούδης

Έφτασε το Φθινώπορο. Μαζι εφτασαν και τα μελαγχολικά γκρίζα απογεύματα, αφιερωμένα κυρίως στην ανάγνωση, παρέα με ζεστό καφέ της αρεσκείας μας. Όταν δεν αφιερώνονται στην ανάγνωση, η βόλτα σε κάποιο τοπίο με θέα τη θάλασσα επιβάλλεται. Τουλάχιστον για εμένα. Μαζί με το Φθινώπορο, κατέφθασαν και τα πρώτα βιβλία να καλύψουν τη μελαγχολία του.

Ανάμεσα από πολλά άλλα ξεχώρισα πρώτα αυτό του Χάρη Γαντζούδη, με τίτλο «Ζωή που υπήρξε».

Μια σειρά από 23 ποιήματα γεμάτα έντονα συναισθήματα και απότομες εναλλαγές με έκανε να διαβάσω το βιβλίο αυτό με μια ανάσα.

Θλίψη, πόνος, χωρισμός, μοναξιά, και η ματαιοδοξία της ύπαρξης κατακλύζουν κάθε σελίδα, κάθε στίχο και κάθε συλλαβή.

Οι Αναμνήσεις της Ειμαρμένης - Ναυπλιώτης Μιχάλης

Κάθε τι στην ώρα του λένε! Το ίδιο λέω και εγώ για το διάβασμα. Ο τρόπος που διαβάζω τα βιβλία μου δεν είναι τυχαίος. Επιλέγω τα βιβλία μου συναισθηματικά. Όπως επίσης και τη σειρά που θα τα διαβάσω. Έτσι λοιπόν, άφησα για τώρα το καλοκαίρι ένα βιβλίο που είχα λάβει τον χειμώνα. Πιστεύω πως ήταν η πιο κατάλληλη εποχή για ένα τέτοιο ανάγνωσμα.

Πρόκειται για ένα βιβλίο με τίτλο «Οι Αναμνήσεις της Ειμαρμένης» του Μιχάλη Ναυπλιώτη από τις Εκδόσεις Διάπλαση.

Όπως πολλά από τα βιβλία μου έτσι και αυτό κατέφθασε ένα ωραίο πρωί στο σπίτι μου (αφού ο ίδιος ο συγγραφέας είχε την ευγενική καλοσύνη να μου το στείλει, και τον ευχαριστώ θερμά) με σκοπό να το διαβάσω και να σας το προτείνω!