Τρίτη 24 Δεκεμβρίου 2019

Ευχές!!!

Το Καφές και Βιβλία σας εύχεται καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένος ο καινούριος χρόνος!


Ίσως να έχεις κουραστεί να δέχεσαι ευχές που ποτέ δεν πραγματοποιούνται όπως λες. Μην τις απορρίπτεις όμως γιατί η αξία τους είναι ανεκτίμητη και η ύπαρξή τους στόχος που αργά ή γρήγορα θα κατακτηθεί αρκεί να έχεις υγεία και να το θες!!!


Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2019

Εκεί που ανθίζουν οι κραυγές, Νίκος Βαρδάκας

Θα ξεκινήσω αυτό το review με ένα ευχαριστώ στον Νίκο Βαρδάκα συγγραφέα του βιβλίου «23», ο οποίος επέλεξε για δεύτερη φορά το Καφές και Βιβλία, καθώς κι εμένα για να σας παρουσιάσω το έργο του. Αυτή τη φορά, έλαβα από τον ίδιο το νέο του βιβλίο με τίτλο «Εκεί που ανθίζουν οι κραυγές» από τις και του εύχομαι να είναι καλοτάξιδο.

Πριν ένα μήνα περίπου έλαβα αυτό το βιβλίο, το οποίο συντρόφευε όλα τα βροχερά πρωινά του Νοέμβρη. Από την πρώτη στιγμή αντιλήφθηκα τη διαφορά από το πρώτο το βιβλίο του συγγραφέα. Είναι και τα δυο εξίσου - αυτό που λέμε- καλογραμμένα, το δεύτερο όμως είναι σαν μια γροθιά στο στομάχι του αναγνώστη, αφού η πραγματικότητα περιγράφεται όπως ακριβώς είναι. Σκληρή.

Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2019

Παρουσίαση βιβλίου, 16/11 - Κέρκυρα, ΠΛΟΥΣ Βιβλιοπωλείο - Καφέ


Αυτός και Εκείνη, από την Μαρία Παπαδοπούλου

Αυτός και Εκείνη

Ήταν εκεί κι οι δυο,  αλλά μαζί ποτέ. Όταν εκείνη τον αγαπούσε, αυτός τη μισούσε. Κι όταν αυτός την αγαπούσε, εκείνη τον μισούσε.

Αυτός να θέλει να την κλείσει μέσα στη χούφτα του. Εκείνη να θέλει να γίνει θηλειά στο λαιμό του.
Να δέσει αυτός εκείνη και εκείνη να δέσει αυτόν. Να φεύγει αυτός και να τον κυνηγά εκείνη. Να φεύγει εκείνη και να την κυνηγά αυτός.

Κάποτε, πήραν άλλους δρόμους. Μαγεύτηκαν από σειρήνες που τους έταζαν  ισορροπία, ηρεμία, γαλήνη.  Κλείδωσαν σε ένα ντουλάπι φωτογραφίες, αναμνήσεις, όνειρα και πόνο .Ενώθηκαν με άλλους ανθρώπους, έφτιαξαν δικές τους οικογένειες.

Και μετά από χρόνια, πολλά χρόνια, συναντήθηκαν τυχαία. Κάθισαν σε ένα παγκάκι και είδαν μαζί το ηλιοβασίλεμα, αμίλητοι. Κοιτάχτηκαν ταυτόχρονα και χαμογέλασαν. Ήταν έτοιμοι να αρχίσουν πάλι από την αρχή. Να μπουν ξανά μέσα σε αυτό τον ανεμοστρόβιλο που παρασέρνει τα πάντα στο διάβα του.

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2019

Μη με λησμόνει, Κώστας Κρομμύδας

«Όλα, για κάποιο λόγο γίνονται» και πολλές ακόμη γνωστές παρόμοιες φράσεις επιβεβαιώνει η ιστορία αυτού του βιβλίου. Κεντρικοί χαρακτήρες μια γυναίκα με ένα μυστηριώδες παρελθόν, η Πέρσα και ο Κωνσταντίνος. Τρία διαφορετικά πρόσωπα, τρεις διαφορετικές ζωές που «ενώνονται» με έναν εντελώς μοιραίο τρόπο.

Κάποιες φορές οι έρωτες ξεκινούν παράδοξα. Για εκείνη το πέρασμα από την πορνεία ήταν καθοριστικός παράγοντας στη ζωή της, αλλά και ο λόγος που τη χώρισε για πάντα από τον άνθρωπο που ερωτεύτηκε. Έχοντας πραγματικά βιώσει τα πάνδεινα, αυτή η μυστηριώδης γυναίκα καταλήγει χρόνια μετά από τα Γιάννενα στο Παρίσι, μόνη, να συντάσσει το τελευταίο γράμμα λίγο πριν πεθάνει, με την ελπίδα πως θα προλάβει να βρει και να δει αυτό που τόσα χρόνια κάποιοι της στέρησαν. Το παιδί της. Τα κατάφερε όμως;

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2019

Το μικρό παριζιάνικο βιβλιοπωλείο, Nina George

Πόσο πιο όμορφη θα ήταν η καθημερινότητά μας, εάν όντως υπήρχαν «λογοτεχνικοί φαρμακοποιοί». Ακούγεται παράλογο ή πρωτότυπο; Κι αν τελικά υπήρχε στη γειτονιά σας ένα βιβλιοπωλείο με στόχο να «γιατρεύει» τον πόνο των αναγνωστών, θα το επισκεπτόμασταν; Προσωπικά εγώ ναι. Υποστηρίζω, και θα συνεχίσω να υποστηρίζω, την άποψη ότι τα βιβλία είναι το φάρμακο της ψυχής και του μυαλού. Πράγματι, τα βιβλία είναι το μόνο ακίνδυνο φάρμακο για το ανθρώπινο σώμα και τον νου. Την ίδια ακριβώς σκέψη είχε και η συγγραφέας  του βιβλίου Το Μικρό Παριζιάνικο Βιβλιοπωλείο, η Nina George.

Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2019

Ο καλός γείτονας

Ο κύριος Παύλος είναι ο αγαπημένος μου γείτονας. Κάθε μέρα ξυπνά στις 7:30 ακριβώς. Ανοίγει τα παράθυρα, με καλημερίζει, στρώνει το κρεβάτι του, κάνει το πρωινό του ντους ( που διαρκεί πάντα 10 λεπτά) και ντύνεται με ένα από τα 7 πανάκριβα κοστούμια που έχει τα τελευταία 10 χρόνια. Άσπρο πουκάμισο και μαύρο παντελόνι, μαύρο σακάκι και μαύρα σκαρπίνια. Άσπρη-μαύρη και όλη του η ζωή.

Στις 8 παρά τέταρτο βγαίνει στην αυλή του και  κάθεται στην κουνιστή πολυθρόνα του. Πίνει τον τριπλό σκέτο ελληνικό καφέ του με δυο παξιμάδια και διαβάζει την εφημερίδα του. Κάποιες φορές το βλέμμα του εστιάζει σε κάποιο σημείο. Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω τι είναι αυτό. Ένα λουλούδι? Ένας περαστικός? Ένα αυτοκίνητο? Ό,τι και να είναι, το κοιτάζει επίμονα, σαν να θέλει κάτι να του πει. Και μετά πάλι, σαν να μη συμβαίνει τίποτα, συνεχίζει να διαβάζει την εφημερίδα του.

Στις 9 ακριβώς φορά τα γυαλιά ηλίου και την τραγιάσκα  του και αρχίζει τη βόλτα του. Περπατά αργά και αγέρωχα, σαν να θέλει να δώσει χρόνο στους περαστικούς να τον παρατηρήσουν. Θυμίζει αριστοκράτη άλλης εποχής, που απολαμβάνει τις διακοπές του σε μέρος μακρινό. Γιατί σίγουρα δεν είναι ένας από εμάς. Δεν ήταν ποτέ και ούτε ποτέ θα γίνει.

Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2019

Η Μελαγχολία Του Παρισιού, Σαρλ Μπωντλαίρ

Ο Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ, ήταν και εξακολουθεί να αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ποιητές της γαλλικής και παγκόσμιας της λογοτεχνίας. Το έργο του χαρακτηρίζεται από αντιθέσεις συναισθημάτων και εννοιών όπως η ομορφιά και η κακία, η ηδονή και η βία, η νοσταλγία και φυσικά η μελαγχολία. Αξίζει να αναφερθεί πως, δέχθηκε σκληρή κριτική για τις συγγραφές και τη θεματική του, ενώ ελάχιστοι από τους σύγχρονούς του κατανόησαν την ουσία του έργου του.

«Η Μελαγχολία του Παρισιού»

Δεν υπάρχουν λέξεις για να περιγράψω τα συναισθήματα που μου προκάλεσε η ανάγνωση αυτού του βιβλίου. Πρόκειται για ένα συνονθύλευμα μύθων με συμβολικό και διδακτικό χαρακτήρα, παρά για ατόφια ποίηση. Αυτό όμως είναι και το χαρακτηριστικό που κάνει τη συγκεκριμένη συλλογή ποιημάτων να ξεχωρίζει ανάμεσα σε πληθώρα άλλων.

Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2019

Μια ωδή στη φιλία. Για τον Μιχάλη

Λένε πως όταν γράψει κάποιος για εσένα κάτι, παραμένεις δεμένος ες αεί μαζί του. Ένα γραπτό δεν αρκεί και σαφώς δεν αντικαθιστά τους πραγματικούς λόγους που κρατούν μια φιλία δυνατή και άφθαρτη στο χρόνο. Επίσης πολλοί πιστεύουν πως ένα κοινό χαρακτηριστικό ή ενδιαφέρον με τον άλλον είναι αρκετό για να διατηρηθεί μια φιλία. Κι όμως δεν αρκεί.

Μερικές φορές πιστεύεις πως κανένα κοινό δεν σε ενώνει με τον άλλον, κι όμως εκεί κρύβονται όλα τα κοινά και διόλου φανερά στοιχεία. Κάπως έτσι παράξενα, απρόσμενα και ξαφνικά ξεκίνησε μια φιλία περίπου πριν από οκτώ χρόνια.

Δευτέρα 15 Ιουλίου 2019

Ο Βιβλιοπώλης του Σελινούντα, Roberto Vecchioni

Ξεκινώ με ένα απλό ερώτημα. Τι είναι οι λέξεις; Οι λέξεις είναι τα απαραίτητα συστατικά της ανθρώπινης ομιλίας. Συγκεκριμένα, ένα σύνολο λέξεων που δημιουργεί έναν κώδικα επικοινωνίας ανάμεσα στα έλλογα όντα. Ο ρόλος τους είναι κυρίως χρηστικός, εάν τον αναλογιστούμε στα πλαίσια της καθημερινότητάς μας. Ποιο είναι όμως το βαθύτερο ουσιαστικό νόημα, και η δύναμη των λέξεων; Μέσα από την αλληγορική αφήγηση του Roberto Vecchioni – παρ’ όλο που όπως επισημαίνει ο ίδιος στον πρόλογό του, δεν πρέπει να την εκλάβουμε ως αλληγορία αλλά ως αληθινή ιστορία -  απαντά στα παραπάνω ερωτήματα, και με ευφάνταστο τρόπο μας παρουσιάζει ένα χωριό στο οποίο οι λέξεις δεν είχαν νόημα κανένα. Αποτελούν μόνο πράξεις αυτές καθαυτές, χωρίς ίχνος συναισθημάτων. Αλήθεια μπορεί να αλλάξει αυτό;

Τετάρτη 10 Ιουλίου 2019

8+5=13 Ιστορίες απ’ τον δρόμο, Γιώργος Δόνιος

8+5=13 ένας γρουσούζικος αριθμός και μια μαθηματική εξίσωση που κρύβει πίσω της δεκατρείς αληθινές απολαυστικές ταξιδιωτικές εμπειρίες. Με αριστοτεχνικό τρόπο, ο Γιώργος Δόνιος περιγράφει δυνατές εικόνες από την αποστολή του στην Κένυα ως εθελοντής της Action Aid, μέχρι τη ζούγκλα της Καμπότζη στην οποία ανακάλυψε… βάφλες. Από την πρώτη ως την τελευταία σελίδα κυριαρχούν έντονα συναισθήματα, αλλά και χιούμορ ως απάντηση σε μια σειρά από ευτράπελα γεγονότα. 

Πράγματι, καιρό είχα να διαβάσω κάτι που να με συνεπάρει και να με συγκινήσει τόσο. Παρακάτω θα σας δώσω μια γεύση από τα ταξίδια του Γιώργου ανά κεφάλαιο (ή μάλλον ανά προορισμό), όμως δεν θα αποκαλύψω το πώς προέκυψε η γρουσούζικη εξίσωση, κάτι που αξίζει να ανακαλύψει ο αναγνώστης μόνος του!

8+5=13 Ιστορίες απ’ τον δρόμο.

Τρίτη 25 Ιουνίου 2019

Μάρθα

Η μέρα ξεκίνησε αλλά είχε ήδη τελειώσει.

Πάνω από μια κατσαρόλα, η Μάρθα περίμενε το νερό να βράσει για τα μακαρόνια. Κάθε δυο λεπτά κοιτούσε το φούρνο μήπως παραψηθούν το κοτόπουλο και οι πατάτες. Κάθε πέντε λεπτά προσπαθούσε να φτιάξει τη σαντιγί  για την τούρτα που δεν έλεγε να αφρατέψει με τίποτα.
Το μόνο που ήθελε η Μάρθα ήταν να πάει στο κρεβάτι της να κοιμηθεί. Να  μη σκέφτεται τίποτα. Να μην θυμάται ότι σήμερα ήταν τα γενέθλια της πεθεράς της. Να τελειώσουν όλα πριν καν αρχίσουν.
Ήξερε ότι κανένα φαγητό δεν θα άρεσε στην πεθερά της. Ήξερε ότι το είχε προαποφασίσει πριν καν δοκιμάσει.

Είχε σηκωθεί από τα χαράματα για να ξεσκονίσει, να σκουπίσει, να σφουγγαρίσει όλο το σπίτι. Ήξερε ότι η πεθερά της θα έψαχνε το σπίτι σπιθαμή προς σπιθαμή ψάχνοντας να βρει έστω μια γωνίτσα με λίγη σκόνη για να θριαμβολογήσει.

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2019

Στη μικρή πλατεία υπήρχε κάποτε ένας φοίνικας

Από μικρή έκανα βόλτες στο Καμπιέλο. Κακόφημη περιοχή ήταν κάποτε - όπως λένε ακόμη έως σήμερα - παππούδες και γιαγιάδες που ζουν εκεί κι αν τυχόν τους πλησιάσεις και ρωτήσεις «γιαγιά ή παππού πες μου πως ήταν η καθημερινότητα τα παλιά τα χρόνια εδώ στη γειτονιά» θα καθίσουν με ασίγαστο πάθος και φοβερές λεπτομέρειες (τύφλα να χουν οι δημοσιογράφοι!) να σου εξιστορήσουν ποιος ερχόταν, ποιος έφευγε και ποια ώρα, και πάει λέγοντας. Μα πως τα θυμούνται όλα αυτά! Εγώ τόσες δεκαετίες νεότερη δεν θυμάμαι τι έφαγα χθες. Δεν γνωρίζω πόσο κακόφημη υπήρξε αυτή η συνοικία κάποτε, αλλά ξέρω πως σήμερα είναι η παλαιότερη και ομορφότερη στην παλιά πόλη.

Κυριακή 16 Ιουνίου 2019

Irvin Yalom: Όταν έκλαψε ο Νίτσε

Ο Irvin Yalom γεννήθηκε το 1931 στην Ουάσινγκτον. Κατέχει έως και σήμερα εξέχουσα θέση στην ιστορία της ψυχιατρικής και της ψυχοθεραπείας. Αξίζει να σημειωθεί, πως είναι ένας από τους πιο σημαντικότερους ερευνητές και κλινικούς της ομαδικής ψυχοθεραπείας.

Το διδακτικό μυθιστόρημα «Όταν έκλαψε ο Νίτσε» αποτελεί μια εισαγωγή στις βασικές αρχές της ψυχοθεραπείας. Κύριος σκοπός του Yalom ήταν να διερευνήσει και να καταδείξει αφενός, την ανθρώπινη σχέση που αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της θεραπείας ανάμεσα στον θεραπευτή και τον θεραπευόμενο, και αφετέρου τη σχέση της φιλοσοφίας που εκπροσωπεί ο Νίτσε με τις αρχές της ψυχοθεραπείας.

Κυριακή 2 Ιουνίου 2019

Καφές, Βιβλία και Κασετόφωνο στη διαπασών

Χρώματα, Άνοιξη, βόλτες στον ήλιο όπως λέει κι ένα τραγουδάκι. Και μια που λέμε για τραγουδάκια, να σας ρωτήσω και κάτι. Πόσες φορές ακούτε (ακούμε!) μουσική ενώ διαβάζετε; Πολλές να φανταστώ! Κι εγώ το ίδιο!  

Γενικώς, όταν διαβάζω προτιμώ να ακούω το αγαπημένο μου Κασετόφωνο πίνοντας φυσικά καφεδάκι! Κατά τη γνώμη μου δεν είναι απλώς μια ιστοσελίδα γεμάτη διάφορα είδη μουσικής, αλλά ένα αριστούργημα και μια πολύ όμορφη παρέα για οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας!  

Αποφάσισα να συγκεντρώσω μερικές από τις πιο αγαπημένες μου κασέτες (πραγματικά τις αγαπώ όλες μα όλες) που μπορούν να συνοδεύσουν ευχάριστα στιγμές χαλάρωσης με Καφέ και Βιβλία! 

Πατήστε το play λοιπόν (κλικ στον τίτλο κάθε κασέτας), κι αφήστε τους γείτονες να λένε: 

(ε ναι! έχει και αποκλειστικά για εμάς, εντελώς συμπτωματικά να σημειώσω)

https://www.kasetophono.com/2015/10/coffee-and-books.html
copyright © all rights reserved - Κασετόφωνο

Τρίτη 23 Απριλίου 2019

Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου: Διαβάζω και Αλλάζω

Παγκόσμια Ημέρα Βιβλίου, 23 Απριλίου (2019)! Η πιο ευτυχισμένη μέρα των βιβλιοθηκονόμων, βιβλιοπωλών, αναγνωστών και φυσικά των bookbloggers! Ξέχασα κάποιον; Δεν νομίζω! Το φετινό σύνθημα είναι "Διαβάζω και Αλλάζω", είτε αυτό σημαίνει διαβάζω και αλλάζω τον εαυτό μου, είτε διαβάζω και αλλάζω τον κόσμο! Άλλωστε το ένα είναι απόρροια του άλλου, και πράγματι είναι ο πιο ορθός τρόπος να αποκτήσουμε γνώση και να αλλάξουμε τον εαυτό μας και την κοινωνία. Για τη μέρα αυτή λοιπόν, αποφάσισα να μην σας κουράσω με εκτενή κείμενα, αλλά να επιλέξω τα πιο όμορφα γνωμικά που έχουν ειπωθεί για τα βιβλία, το διάβασμα και τις βιβλιοθήκες! 

Κυριακή 31 Μαρτίου 2019

Πώς να είσαι Παριζιάνα όπου κι αν βρίσκεσαι. Έρωτας, στυλ και κακές συνήθειες


Πέρασε κι όμως σχεδόν ενάμισης μήνας από την τελευταία φορά που έγραψα κάτι εδώ στο Καφές και Βιβλία. Παρ’ όλο που οι στιγμές μου με καφέ και βιβλία ήταν πολλές μέσα σε αυτό το διάστημα, λόγω υποχρεώσεων δεν κατάφερα να τις μοιραστώ μαζί σας.  Λένε πως τίποτα δεν πάει χαμένο, και συμφωνώ. Ωστόσο, θα μοιραστώ έστω και καθυστερημένα τις απόψεις και τα συναισθήματα που μου δημιούργησαν όσα βιβλία διάβασα.

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019

Επτά γράμματα από το Παρίσι


Ποιος είπε ότι ο έρωτας δεν μπορεί να ξαναγεννηθεί μετά από χρόνια; Η Σαμάνθα Βεράντ (Samantha Verant), η συγγραφέας του βιβλίου «Επτά γράμματα από το Παρίσι» μας αποδεικνύει πως η φράση «μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα ξεχνιούνται» όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά μπορεί ωστόσο να δυναμώσει έναν έρωτα κόντρα στη φθορά του χρόνου. Πρώτα απ’ όλα αξίζει να σας αναφέρω πως το συγκεκριμένο βιβλίο δεν είναι μυθιστόρημα. Πρόκειται για αληθινή ιστορία, όπως ακριβώς την έζησε η ίδια η συγγραφέας, η οποία όπως αναφέρει στη πρώτη σελίδα του «Οι πρωταγωνιστές και τα περιστατικά δεν είναι αποκυήματα της φαντασίας μου. […] Οι συζητήσεις δεν μεταφέρονται αυτολεξεί, αλλά όπως έχουν χαραχτεί στη μνήμη του ελέφαντα που διαθέτω. […] Ορισμένα περιστατικά παρουσιάζονται συνοπτικά ή τα έχω παραλείψει εντελώς, γιατί επιβράδυναν τον ρυθμό του βιβλίου.  […] Προτίμησα να κρατήσω μόνο τις ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες και τα γεγονότα που με οδήγησαν σε μια ερωτική περιπέτεια η οποία κρατάει έναν χρόνο – και συνεχίζεται ακόμα».

Κυριακή 13 Ιανουαρίου 2019

Παρίσι στον Κύβο


Είστε έτοιμοι για ένα υπέροχο και γεμάτο ευτράπελα ταξίδι στο Παρίσι; Αν ναι τότε διαβάστε αυτό το βιβλίο. Πρωταγωνίστριες τρεις γυναίκες, με κοινό στοιχείο μεταξύ τους την ερωτική απογοήτευση κι ένα παρελθόν που θέλουν να αφήσουν πίσω. Σκοπός του είναι να φύγουν στο Παρίσι για μεταπτυχιακές σπουδές. Τα πρόσωπα της ιστορίας είναι η Αλίκη, η Μαρίνα και η Νατάσσα. Ζουν στην Αθήνα, δεν γνωρίζονται αλλά οι συγκυρίες αργότερα τις ευνοούν και τελικά καταλήγουν να είναι αχώριστες.  

Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2019

Η Εποχή των Κερασιών


Η Ορελί Μπρετέν και το εστιατόριό της Le Temps de Cerises (Η εποχή των Κερασιών), είναι τα βασικά συστατικά όχι μόνο του παρόντος μυθιστορήματος, αλλά και ενός ακόμη με τίτλο «Γυναικεία χαμόγελα» του οποίου ο συγγραφέας ονομάζεται Ρόμπερτ Μίλλερ. Μια μέρα που φαινόταν ίδια με όλες τις άλλες, για την Ορελί κατέληξε να είναι μια από τις χειρότερες της ζωής της έως εκείνη τη στιγμή που επέστρεψε σπίτι της και ανακάλυψε πως ο άνθρωπος με τον οποίο είχε σχέση εδώ και δυο χρόνια  την παράτησε αφήνοντάς της μόνο ένα σημείωμα επάνω στο τραπέζι, χωρίς καμία άλλη εξήγηση. Το μήνυμά του ήταν ξεκάθαρο και αρκετά ειλικρινές, προκαλώντας της το μεγαλύτερο ψυχικό πόνο που θα μπορούσαν να προκαλέσουν μερικές φράσεις: «Ορελί, γνώρισα τη γυναίκα της ζωής μου. Λυπάμαι που έπρεπε να γίνει τώρα, άλλα όπως και να ‘χει κάποια στιγμή θα συνέβαινε. Να προσέχεις τον εαυτό σου. Κλοντ.» Εκείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκε καθόλου. Ένα μπουκάλι κρασί και αρκετά τσιγάρα ήταν η παρέα στο κλάμα της. Την επόμενη ημέρα το εστιατόριό της παρέμεινε κλειστό. Βγήκε στους δρόμους του Παρισιού κι άρχισε να περπάτα χωρίς κανέναν προορισμό, μέχρι να αδειάσει το μυαλό της. Η αγαπημένη φίλη της Μπερνατέτ έκανε ό,τι μπορούσε για να της φτιάξει τη διάθεση, όμως ήθελε να μείνει μόνη της κάποιες ώρες.